Operacja powieki dolnej powinna być realizowana w takich samych przypadkach jak powieki górnej. Da się ją wykonać ją przy użyciu dwóch metod. Można zastosować cięcie, które będzie miało około 2 mm pod rzęsami lub takie, które będzie robione laserem od strony spojówkowej powieki. Celem takich prac jest usunięcie tłuszczu i skóry. W przypadku konwencjonalnych metod bardzo często używa się przykrywki na rogówkę i wstawki luźnej do powieki oka. Chodzi o to, aby momencie, w którym będzie się dokonywała ekstrakcja tłuszczu w znieczuleniu miejscowym, pacjent nie czuł się nieprzyjemnie. Taka metoda ma zaletę w postaci niewidocznych blizn po zabiegu. Metody te mogą jednak spowodować problemy związane z tym, że powieki będą się wywijały od gałki.
Bleferoplastyka to zabieg, który może być uzupełniony przez poprawienie szpary powiekowej oka, a wysokość kątów oczu może tu być zmieniana. Kantopexie to operacja, w której wykonywana jest praca przy zewnętrznym kącie oka i chodzi o to, by doszło do jego odpowiedniego napięcia. Zabieg ten może być uzupełnieniem dla Bleferoplastyki i można go realizować przy takich samych cięciach. Za pomocą dodatkowego szwu chirurg umacnia więzadła zewnętrzne kącika i więzadło kryjące część czaszki. Kantoplastyka to operacja, która będzie podobna wspomnianej powyżej, przez co obydwie nazwy są ze sobą niekiedy mylone. Przy tym zabiegu dochodzi do rozluźniania więzadła zewnętrznego w oku. Nadstępnie chirurg dokonuje jego przemieszczenia oraz przyszywa go do okostnej. W taki sposób zmienia się kształt szpary w oku. Operacja może być uzupełnieniem dla blefaroplastyki. Po takiej operacji powinno się stosować kłady i kompresy elastyczne. Nowe metody leczenia pozwalają również na to, by nie usuwać nadmiaru tłuszczu, ale dążyć do tego, by tłuszcz był odpowiednio formowany. W ten sposób można zapobiec powstawaniu po zabiegu wyraźnych kręgów pod oczami W pewnych przypadkach zabieg Blefaroplastyki nie będzie wskazany – przede wszystkim w momencie, gdy w oczach jest mało łez, bądź też pojawia się jakaś infekcja, a także gdy skóra jest zbyt krótka lub pacjent ma problem z tym, że występuje niedomykalność szpary powiekowej. W niektórych przypadkach blefaroplastyka nie jest wskazana. Dzieje się tak głównie wtedy, gdy oczy wytwarzają mało łez, wdała się infekcja, skóra jest zbyt krótka lub jeżeli pacjent cierpi na lagophthalmus (niedomykalność szpary powiekowej).
