Wskazania medyczne do robienia tego zabiegu:
- ptoza,
- przepuklina tłuszczowa,
- nadmiar skóry,
- rozbudowanie mięśnia oka okrężnego.
Ptoza: to opadanie powieki górnej, która będzie sięgała po brzeg rogówki. Ptoza może być wadą wrodzoną lub też można się nabawić jej w biegu swojego życia. Najczęściej przyczyną będzie to, że mięsień dźwigacza powieki górnej nie będzie dobrze rozwinięty lub też jego unerwienie będzie zbyt słabe. Często będzie się pojawiała również pseudoptoza, która będzie związana z tym, że powieka nie jest obciążona w stosunku do oka ale przykryta zostanie skórną rzęsą. Również pseudoptoza może spowodować, że będzie asymetria twarzy i pacjent będzie podobny do chorego na ptozę.
Leczenie: Na samym początku musi być sprawdzone działanie mięśnia dźwigacza powieki. Lekarz używając palca wskazującego trzyma brwi i w ten sposób sprawia, że nie może pracować mięsień czołowy, który również pomaga podnosić powiekę do góry. Potem obserwować należy ruch powieki. Gdy ruch będzie przekraczał 10 mm a ptoza 3 mm to będzie znaczyć, że z mięśniem jest wszystko ok. Leczenie średniej ptozy dokonywane jest przez operację, w której chirurg wywija powiekę, wycina część spojówki i pomocniczy mięsień zszywa z dźwigaczem. Dzięki temu można skutecznie doprowadzić do tego, że ptoza będzie zmniejszona.
Druga forma leczenia będzie dla większej ptozy powyżej 2 mm i tutaj trzeba zachować funkcję dźwigacza powieki. Chirurg w czasie zabiegu układa w fałd mięśnie dźwigacza powieki i umieszcza ją na drobnej chrząstce, która ma sprawić, że powieka górna będzie wzmocniona. W przypadku średniej ptozy można także wykonać specjalny zabieg, gdy mięsień dźwigacza powieki nie będzie dobre pracował. Chirurg może się tutaj zdecydować na wykonanie zabiegu przez dostęp do skory lub też dostęp do strony wewnętrznej powieki. Gdy będzie wybrana ta pierwsza metoda wykonuje się cięcie w załamaniach skóry. Chodzi o to, by blizna, która powstanie była jak mniej widoczna. Potem wycina się część mięśnia i wszystko razem zszywa. Powieka górna nad mięśniem czołowym.
Sposób leczenia mięśnia dźwigacza, który nie funkcjonuje nie będzie trudny. Chirurg wykonuje w tym przypadku dwa cięcia pod rzęsami powieki górnej i dwa nad brwiami. Za pomocą delikatnych narzędzi może stworzyć tunel między otworami i przeciąga tam cienką powieź albo naturalną albo sztuczną. Po tej operacji powieka będzie zamykana przez pacjenta przez pracę mięśnia czołowego i wszystko będzie się odbywać w sposób naturalny. W czasie przeprowadzenia operacji dokonuje się takich cięć, które mają sprawić, że wszystkie powstające blizny będą możliwie najlepiej schowane w bruzdach powieki i dzięki temu nie będą one widoczne. W ten sposób wszystko wygląda estetycznie a chirurg może łatwo dostać się pod skórę. Gdy uda się usunąć przepukliny tłuszczowe może dotrzeć do mięśni.
Redukcja włókien mięśniowych jest realizowana rzadko, i najczęściej, gdy mięsień jest mocno rozbudowany. Przez rozcięcie mięśnia chirurg może trafić na przegrodę, która ma za zadanie oddzielać gałkę oczną od zewnętrznej części i w ten sposób można zapobiec powstaniu w gałce ocznej infekcji. Gdy uda się taką przeszkodę naciąć chirurg będzie mógł usunąć tłuszcz, który wypadł za gałkę oczną. Lepsze efekty będzie można jeszcze osiągnąć, gdy naciśnie się delikatnie gałkę oczną. Na koniec mięśnie są zszywane. Nie trzeba tutaj szyć przegrody więzadłowej. W czasie zabiegu usuwany jest nadmiar skóry a chirurg musi jednocześnie uważać na to, by nie usunąć zbyt dużo skóry na powiece.
