Program realizowany wspólnie z University of Miami-Nova Southeastern University Center for Autism and Related Disabilities, Optometry Cares®-The AOA Foundation i innymi organizacjami miał na celu edukację rodziców, nauczycieli i innych profesjonalistów w zakresie opieki nad wzrokiem dzieci ze spektrum autyzmu. Wspierany przez grant badawczy z programu Optometry Cares Healthy Eyes Healthy People ® - możliwy dzięki hojnej dotacji od Luxottica - program South Florida Autism Vision stworzył materiały edukacyjne na temat autyzmu i zdrowia wzroku, z zamiarem rozprowadzania ich na spotkaniach rodziców z nauczycielami. Projekt jest również skierowany do terapeutów, którzy pracują z dziećmi ze spektrum autyzmu.
Rodzice nie zawsze są świadomi, że istnieją lekarze, którzy mogą pomóc pacjentom z autyzmem.
Annette Bade, O.D., profesor optometrii i koordynator badań klinicznych w Nova Southeastern University College of Optometry na Florydzie, która jest zaangażowana w program, mówi: "Może mieli złe doświadczenia i obawiali się, że przyprowadzą dzieci i nie pójdzie im dobrze.
Dzieci z autyzmem często mają specyficzne problemy sensoryczne, więc dużym zmartwieniem dla praktyków jest to, że te dzieci stają się przygnębione i nie uczestniczą w badaniu oczu, mówi dr Bade. Aby uniknąć takich sytuacji, Nova Southeastern University's Eye Care Institute odkłada na bok dodatkowy czas, aby zobaczyć tych pacjentów. "Mamy pokój, w którym są one widziane z dala od innych dzieci, więc nie jest tak głośno lub rozpraszające," mówi.
"Jeśli masz narzędzia, aby komunikować się z nimi i wyjaśnić im, co próbujesz zrobić," to zwiększy ich zrozumienie i zmniejszy niepokój związany z badaniami. Koordynacja z innymi świadczeniodawcami okazała się kluczowa: Dr Bade mówi, że klinika współpracowała z patologami mowy i terapeutami przy projektowaniu egzaminu okulistycznego, który wyjaśnia pewne terminy w sposób zrozumiały dla dziecka z autyzmem.
Aby pomóc im przygotować się do badania wzroku, dzieci otrzymują książkę, która wyjaśnia i ilustruje, jak będzie wyglądało badanie w klinice. Na przykład, książka opisuje koncepcję "bliskiego punktu zbieżności", jak mówi dr Bade.
To jest, gdy OD bierze obiekt i przesuwa go aż do twarzy dziecka. "Pytanie do typowo rozwijającego się dziecka brzmi: Powiedz mi, kiedy to się podwaja, i powiedz mi, kiedy znów staje się pojedyncze, gdy to odciągasz" - mówi. Lekarze rodzinni mogą również używać kolokwializmów, takich jak to, że przedmiot "łamie się na pół", gdy zbliża się do twarzy typowo rozwijającego się dziecka.
Takie doświadczenie może być inne dla dziecka ze spektrum. Może ono interpretować "pękanie na dwoje" w sposób dosłowny: to znaczy, że czeka, aż przedmiot fizycznie rozpadnie się na dwie części. "Kiedy tak się nie dzieje, nie reagują. Książka pokazuje im, jak to będzie wyglądać, gdy zostanie podwojone. Wtedy rozumieją, co tak naprawdę oznacza "rozbić na dwa" i wiedzą, jak zareagować" - mówi dr Bade.
Klinika wykorzystuje również inne narzędzia, takie jak aplikacje na telefon, aby lepiej komunikować się z tymi pacjentami. Dziecko, które nie potrafi zwerbalizować swoich obaw, może nacisnąć "tak" lub "nie" w aplikacji na iPhone'a lub iPada, czyli w narzędziach, których wiele dzieci ze spektrum używa do komunikacji" - mówi.
